زندگی‌نامه:
البерт مالتز در ۲۸ اکتبر ۱۹۰۸ در بروکلین، نیویورک به دنیا آمد. پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه کلمبیا در سال ۱۹۳۰، وی برای دو سال در مدرسه درام ییل به عنوان نویسنده تئاتر کار کرد. مالتز در سال ۱۹۳۵ به حزب کمونیست پیوست و به عنوان نویسنده فیلمنامه برای شرکت برادران وارنر کار کرد. او درstrukce فیلم های کلاسیک از جمله فیلم کازابلانکا (۱۹۴۲) و فیلم مستند برنده اسکار «خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنم» (۱۹۴۵) کار کرد. مالتز در سال ۱۹۴۷ به عنوان یکی از اعضای «ده تای هالیوود» شناخته شد و به دلیل عدم همکاری با کمیته فعالیت‌های غیرآمریکایی، مگر اینکه نام مقامات دیگر را افشا کند، از فعالیت در صنعت سینما ممنوع شد.
وی به نوشتن ادامه داد و از «جلودار» استفاده کرد که فیلمنامه‌های او را به استودیوهای فیلم و WGA فروخت و هرگونه اعتباری را که توسط استودیوها و WGA اعطا می‌شد، دریافت کرد. مالتز تا پایان عمر، که در ۲۶ آوریل ۱۹۸۵ در لوس آنجلس بود، از سیاست‌های مترقی خود پوزش نخواست.
جوایز:
مالتز برنده جایزه اسکار برای فیلمنامه فیلم مستند «خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنم» (۱۹۴۵) شد و برای فیلم «فخر دریانوردان» (۱۹۴۵) نامزد اسکار شد.
خانواده:
مالتز سه بار ازدواج کرد: با استر انگلبرگ (۱۹۷۰-۱۹۸۵)، روزمری ویلد (۱۹۶۴-۱۹۶۸) و مارگارت لارکین (۱۹۳۷-۱۹۶۴). او دو فرزند داشت.
سایر جزئیات:
پدر مالتز مهاجری از لیتوانی و مادرش مهاجری از لهستان بود. مالتز در سال ۱۹۳۸ برنده جایزه ا unsure شد و داستان «شادترین مرد روی زمین» را در مجله هارپر منتشر کرد. او بین سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۷۰ هیچ اعتباری در فیلم به نام خود