گالهاتسو چانو (زاده 18 مارس 1903 - درگذشته 11 ژانویه 1944) یک دیپلمات و سیاستمدار ایتالیایی بود که از سال 1936 تا 1943 به عنوان وزیر امور خارجه در دولت پدرزن خود، بنیتو موسولینی، خدمت کرد.

وی در لیورنو، ایتالیا به دنیا آمد. پدرش کنت کاستنزو چانو، دریاسالار و قهرمان جنگ جهانی اول در نیروی دریایی سلطنتی ایتالیا بود. گالهاتسو در دانشگاه رم فلسفه حقوق خواند و پس از آن به عنوان روزنامه‌نگار و سپس دیپلمات کار کرد.

گالهاتسو چانو در سال 1930 با ادا موسولینی، دختر بنیتو موسولینی، ازدواج کرد و سه فرزند به نام‌های فابریزیو، رایموندا و مارزیو داشت. او همچنین ارتباطهای ngoài از ازدواج داشت. در سال 1935، به عنوان وزیر مطبوعات و تبلیغات در دولت موسولینی منصوب شد.

چانو مدتی را به عنوان فرمانده یک هنگ بمب‌افکن در جنگ ایتالیا و اتیوپی خدمت کرد و دو مدال نقره‌ای ارزش را دریافت کرد. او در سال 1936 به عنوان وزیر امور خارجه منصوب شد و در این جایگاه، در تصمیم‌گیری‌های کلیدی در مورد 정책 خارجی ایتالیا مشارکت داشت.

چانو در اواخر جنگ جهانی دوم، به دلیل مخالفت با سیاست‌های موسولینی و روابط ایتالیا با آلمان نازی، تحت فشار قرار گرفت و در سال 1943 از مقام خود برکنار شد. پس از سقوط موسولینی، چانو به آلمان گریخت، اما توسط آلمانی‌ها به رژیم mới ایتالیا تحویل داده شد. او به اتهام خیانت دستگیر و پس از یک محاکمه، در سال 1944 اعدام شد.