Krishan Kumar

=> { const text = `زهرا داوودنژاد در ۲۱ تیر ۱۳۶۲ در تهران به دنیا آمد. او فارغ‌التحصیل رشتهٔ گرافیک از دانشگاه آزاد اسلامی است و فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۸۱ با حضور در فیلم «من ترانه ۱۵ ساله‌ام» آغاز کرد. زهرا داوودنژاد بازیگری را نزد پریوش نظریه و سعید پورصمیمی در کارگاه آزاد بازیگری آموخت. او در فیلم‌های بسیاری به ایفای نقش پرداخته و در این سال‌ها جوایزی را نیز کسب کرده‌است. از جمله فیلم‌های او می‌توان به «خانه‌ای در خیابان چهل‌ام»، «بی‌حسی موقت»، «زندگی با همهٔ وجود»، «بی‌وفا»، «چند و چون»، «پایتخت»، «ساختمان پزشکان»، «کلاه پهلوی»، «دخترانگی»، «مردم معمولی»، «پنجاه و پنج»، «بیست و یک روز بعد»، «آرماندو»، «زیرزمین»، «هتل ترنسفر»، «بیست سالگی»، «سوپر استار»، «ملاقات خصوصی»، «هزارپا»، «لونه زنبور»، «سرخ و سیاه»، «مطرب»، «خروج»، «هت تریک»، «بی‌حسی موقت»، «مردم معمولی»، «پایتخت»، «ساختمان پزشکان»، «کلاه پهلوی»، «دخترانگی»، «پنجاه و پنج»، «بیست و یک روز بعد»، «آرماندو»، «زیرزمین»، «هتل ترنسفر»، «بیست سالگی»، «سوپر استار»، «ملاقات خصوصی»، «هزارپا»، «لونه زنبور»، «سرخ و سیاه»، «مطرب»، «خروج»، «هت تریک» و «گشت ارشاد ۲» اشاره کرد. از سریال‌های او می‌توان به «پایتخت»، «ساختمان پزشکان»، «کلاه پهلوی» و «زیر آسمان شهر» اشاره کرد. زهرا داوودنژاد در بیست و نهم دی ماه ۱۳۹۹ در سن ۳۷ سالگی بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت. او در آخرین مصاحبه خود با خبرگزاری ایسنا، خاطره‌اش از کرونا را این‌گونه تعریف کرده‌بود: «از همان روزهای اول که علائمی در من ایجاد شد، می‌دانستم که کرونا گرفته‌ام. به‌خاطر شرایط خاصی که داشتم، می‌دانستم که خطر در کمین است و باید بیشتر مراقب باشم. از روزی که متوجه شدم کرونا گرفته‌ام، در خانه قرنطینه شدم و با هیچکس حتی با اعضای خانواده‌ام تماس نداشتم تا مبادا آن‌ها را مبتلا کنم. در این مدت از طریق ویدیو کنفرانس با دوستانم ارتباط می‌گرفتم. ۶ هفته درگیر این بیماری بودم و هرچه التماس کردم که کادر درمان برایم ریه پیوند بزنند، قبول نکردند و گفتند که سن من مناسب نیست. در این مدت از کمک‌های مردم غافل نشدم و از طریق فضای مجازی برای تهیه دارو و تجهیزات پزشکی مورد نیازم کمک‌های زیادی صورت گرفت. از همه مردم عزیزی که در این مدت برای بهبودی من دعا کردند و کمک کردند، تشکر می‌کنم. امیدوارم همه مردم ایران به این بیماری دچار نشوند و اگر دچار شدند، با کمک‌های یکدیگر و کادر درمان، هرچه زودتر بهبودی خود را بدست بیاورند.»`; return text; }(); const compiledText = compileText(text); console.log(compiledText); // خروجی: // زهرا داوودنژاد در ۲۱ تیر ۱۳۶۲ در تهران به دنیا آمد. او فارغ‌التحصیل رشتهٔ گرافیک از دانشگاه آزاد اسلامی است و فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۸۱ با حضور در فیلم «من ترانه ۱۵ ساله‌ام» آغاز کرد. زهرا داوودنژاد بازیگری را نزد پریوش نظریه و سعید پورصمیمی در کارگاه آزاد بازیگری آموخت. او در فیلم‌های بسیاری به ایفای نقش پرداخته و در این سال‌ها جوایزی را نیز کسب کرده‌است. از جمله فیلم‌های او می‌توان به «خانه‌ای در خیابان چهل‌ام»، «بی‌حسی موقت»، «زندگی با همهٔ وجود»، «بی‌وفا»، «چند و چون»، «پایتخت»، «ساختمان پزشکان»، «کلاه پهلوی»، «دخترانگی»، «مردم معمولی»، «پنجاه و پنج»، «بیست و یک روز بعد»، «آرماندو»، «زیرزمین»، «هتل ترنسفر»، «بیست سالگی»، «سوپر استار»، «ملاقات خصوصی»، «هزارپا»، «لونه زنبور»، «سرخ و سیاه»، «مطرب»، «خروج»، «هت تریک»، «بی‌حسی موقت»، «مردم معمولی»، «پایتخت»، «ساختمان پزشکان»، «کلاه پهلوی»، «دخترانگی»، «پنجاه و پنج»، «بیست و یک روز بعد»، «آرماندو»، «زیرزمین»، «هتل ترنسفر»، «بیست سالگی»، «سوپر استار»، «ملاقات خصوصی»، «هزارپا»، «لونه زنبور»، «سرخ و سیاه»، «مطرب»، «خروج»، «هت تریک» و «گشت ارشاد ۲» اشاره کرد. از سریال‌های او می‌توان به «پایتخت»، «ساختمان پزشکان»، «کلاه پهلوی» و «زیر آسمان شهر» اشاره کرد. زهرا داوودنژاد در بیست و نهم دی ماه ۱۳۹۹ در سن ۳۷ سالگی بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت. او در آخرین مصاحبه خود با خبرگزاری ایسنا، خاطره‌اش از کرونا را این‌گونه تعریف کرده‌بود: «از همان روزهای اول که علائمی در من ایجاد شد، می‌دانستم که کرونا گرفته‌ام. به‌خاطر شرایط خاصی که داشتم، می‌دانستم که خطر در کمین است و باید بیشتر مراقب باشم. از روزی که متوجه شدم کرونا گرفته‌ام، در خانه قرنطینه شدم و با هیچکس حتی با اعضای خانواده‌ام تماس نداشتم تا مبادا آن‌ها را مبتلا کنم. در این مدت از طریق ویدیو کنفرانس با دوستانم ارتباط می‌گرفتم. ۶ هفته درگیر این بیماری بودم و هرچه التماس کردم که کادر درمان برایم ریه پیوند بزنند، قبول نکردند و گفتند که سن من مناسب نیست. در این مدت از کمک‌های مردم غافل نشدم و از طریق فضای مجازی برای تهیه دارو و تجهیزات پزشکی مورد نیازم کمک‌های زیادی صورت گرفت. از همه مردم عزیزی که در این مدت برای بهبودی من دعا کردند و کمک کردند، تشکر می‌کنم. امیدوارم همه مردم ایران به این بیماری دچار نشوند و اگر دچار شدند، با کمک‌های یکدیگر و کادر درمان، هرچه زودتر بهبودی خود را بدست بیاورند.»